بزرگنمايي:

اخبار محرمانه-امیر نورایی/حزب کارگزاران با تمامی احزاب دیگر فعال در صحنه سیاسی نظام جمهوری اسلامی ایران از جهاتی متفاوت است. جهاتی که شناخت آن‌ها در فهم مدل بازی آنان و پیش‌بینی حرکاتشان در شطرنج سیاسی موثر است.

حزب کارگزاران با تمامی احزاب دیگر فعال در صحنه سیاسی نظام جمهوری اسلامی ایران از جهاتی متفاوت است. جهاتی که شناخت آن‌ها در فهم مدل بازی آنان و پیش‌بینی حرکاتشان در شطرنج سیاسی موثر است. این شاخصه‌ها و ویژگی‌ها کدامست؟
1. این حزب ظاهرا از درون جناح راست، در آن زمان که هاشمی رفسنجانی در جامعه روحانیت و ممدوح بعضی از اصولگرایان بود؛ جوشید و نهایتا به جریان اصلاحات پیوست. هر چند هیچ‌گاه پیوند عقیدتی با اصولگرایان نداشتند.
2. این حزب کاملا دولت‌ساخته بود و در واقع در آذر ماه 1374، شانزده تن از وزیران، معاونان و نزدیکان اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس‌جمهور وقت که متشکل از اصحاب قدرت و دارندگان پست و مقام بودند این حزب را برای حفظ قدرتشان تشکیل دادند؛ البته بعدا به‌دلیل اعتراضات، وزراء از لیست خارج شدند؛ اما در عمل متعهد به آن باقی ماندند. به عبارتی بر خلاف عرف تشکیل احزاب، حزب ایجاد نکردند تا به قدرت برسند؛ برعکس برای صیانت از موقعیت و مقام به تشکیل حزب روی آوردند.
3. این حزب برخلاف بسیاری از احزاب ایران از پشتیبانی مالی قدرتمندی برخوردار است؛ این حزب در زمان تسلط مطلق کرباسچی بر شهرداری تهران یعنی سال 74 تاسیس شد و عملا پیمانکاران ساختمانی که در کار مستقیم با شهرداری بودند؛ شاکله مالی آن را تقویت می‌کردند.
4. این حزب فاقد نگرش اعتقادی بوده و صراحتا خود را واجد دیدگاه لیبرال دموکرات می‌داند. سید حسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی در گفتگویی به صراحت اظهار داشت: «ما به لیبرالیسم قید اسلامی زدیم». ولی واقعیت آنست که این حزب اساسا تنها یک ایدئولوژی و راهنمای عمل دارد و آن کسب و نگهداشتن قدرت به هر قیمت است.
5. ارتباط سران این حزب با بعضی مالکان صنایع خصوصی و نیز پیمانکاران ساختمانی عملا آنان را سخنگوی منافع آنان نیز ساخته است. علت علاقه وافر حزب کارگزاران برای به‌دست گرفتن مقدرات شهر تهران (شهرداری و شورای شهر) همین است تا منافع و مخارج آنان را تامین و جبران کند.
6. سران این حزب به‌دلیل سوابق طولانی در کسب قدرت و مناصب، بازی‌های سیاسی قدرتمدارانه را خوب شناخته و به‌دلیل فقدان ایدئولوژی به‌راحتی چرخش‌های محیرالعقول سیاسی کرده و قادرند با هر کس که منافع و مقام آنان را تامین کند؛متحد شوند.

با تکیه بر مقدمات فوق و خصلت‌شناسی حزب کارگزاران و نیز اخبار انتخاباتی این روزها می‌توان بر حسب گمانه‌زنی، بازی انتخاباتی حزب کارگزاران را تا حدودی حدس زد. این گمانه‌ها عبارتند از:
1. حزب کارگزاران فعلا کاندیدایی را مطرح نمی‌کنند؛ زیرا سیب انتخابات هزاران چرخ خواهد خورد. سخن آنان مبنی بر این که شگفتانه خود را رو خواهیم کرد به‌دلیل آن است که هنوز نمی‌دانند از میان گزینه‌های آنان کدامین به روز انتخابات می‌رسند و می‌تواند با گذشتن از فیلتر شورای نگهبان کاندیدای رسمی شود.
2. تمایل آنان این است که فردی از حزب آنان رییس جمهور شود؛جهانگیری یا محسن هاشمی یا مرعشی یا کرباسچی؛ اما می‌دانند که کرباسچی و مرعشی محلی از اعراب ندارند و محسن هاشمی رای چندانی ندارد.‌ جهانگیری نیز نمی‌تواند از بار ضعف‌های دولت روحانی علیرغم همه بازی‌های قهر و ناز شانه خالی نماید.
3. برای آنان بر حسب عملگرایی و شناخت از رفتار شورای نگهبان و مزاج قدرت، دو کاندیدا باقی می‌ماند. ظریف و لاریجانی. ظریف بارها به صراحت از عدم کاندیداتوری‌اش یاد کرده اما به‌دلیل رای نسبتا مناسب هنوز امکان طرح او وجود داشت. با واقعه نشت نوار مصاحبه ظریف و جو پدید آمده علیه وی و صراحت رسمی او مبنی بر عدم کاندیداتوری‌اش در نامه به مقام معظم رهبری عملا ظریف از صحنه و از میان گزینه‌ها کنار رفت.
4. اکنون کارگزاران مانده‌اند با علی لاریجانی که از سوی آنان به عنوان گزینه ناگزیر یاد می‌شود. آیا می‌توانند اصلاح‌طلبان را به همانگونه که در مورد حسن روحانی قانع ساختند؛ در مورد حمایت از لاریجانی قانع سازند؟ باید منتظر شد و دید.