بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - اطلاعات / « رنگ رخسار » عنوان یادداشت سردبیر روزنامه اطلاعات، علیرضا خانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
1ـ ایران کشوری ثروتمند در غرب آسیاست. بر اساس آخرین یافته‌های آماری ایران به تنهایی 10 درصد ذخایر نفتی جهان را دارد که ارزش آن با نرخ‌های فعلی حدود 11 هزار میلیارد دلار است. ایران همچنین 16 درصد کل ذخایر گاز جهان را در اختیار دارد که ارزش آن، با قیمت‌های کنونی در حدود 80 هزار میلیارد دلار است. ارزش ذخایر معدنی ایران نیز بیش از هزار میلیارد دلار برآورد شده است. با اینکه ایران 10 درصد ذخایر نفتی و 16 درصد ذخایر گازی جهان را دارد جمعیت ایران اندکی بیشتر از یک درصد جمعیت جهان است که نسبت معقولی است. با این حساب و با توجه به همین چند شاخص ساده، می‌توان استدلال کرد که ایران از جمله ثروتمندترین کشورهای جهان است. 
2ـ ایران کشور ثروتمندی به صورت «بالقوه» است. بالقوه یعنی ویژگی نهفته و پنهان. برای اینکه «ایران ثروتمند» به صورت «مردم ثروتمند ایران» بروز کند، ویژگی بالقوه باید ظهور و بروز کند و به شکل «بالفعل» درآید. اینک با اینکه ایران کشور کاملاً ثروتمندی است، اما مردم ایران ثروتمند نیستند.
طبق گزارش وزارت رفاه شمار مردم زیر خط فقر ایران در سال 1400 از 5ر25 میلیون نفر عبور کرده است. یعنی تقریباً یک سوم مردم کشور زیر خط فقرند و تورم 50 درصدی، قدرت خرید مردم را به اضمحلال کشانده است.
یک کارگر یا کارمند ایرانی، با نرخ‌های فعلی ماهانه در حدود 150 تا 200 دلار درآمد دارد. این رقم نسبت به کشورهای ثروتمند و حتی برخی کشورهای منطقه ناچیز است.
3ـ برای اینکه ایران ثروتمند به مردم ثروتمند ایران تبدیل شود، باید کشور «توسعه» بیابد. توسعه نیازمند برنامه است. توسعه را برخی نظریه‌پردازان تبدیل ثروت‌های بالقوه به ثروت‌های بالفعل و برخی تبدیل کمیت به کیفیت تعریف کرده‌اند. توسعه نیازمند چند مولفه است:
الف: برنامه ـ برنامه را برنامه‌ریزان تهیه می‌کنند. برنامه توسعه، نقشه جامعی است که صورت‌بندی چهار حوزه اصلی «اقتصاد»، «اجتماع»، «فرهنگ» و «سیاست» را از آنچه هست تا به آنچه باید در دوره زمانی مشخص برسد،ترسیم و تصویر می‌کند، برنامه، منابع و مصارف توسعه را نیز مشخص می‌کند. ما در طول دست‌کم 6 دهه اخیر برنامه‌های توسعه خوبی داشته‌ایم اما فاصله برنامه‌ها با آنچه اجرا شده است، فراخ بوده است.
ب ـ دانش: دانش عبارت است از علم تئوریک و پایه و مهارت‌های انباشته شده. وضعیت ایران از نظر دانش در عمده زمینه‌ها بسیار مطلوب است و با بیشتر همسایگان فاصله وسیعی داریم. رشد دانش طی سالیان اخیر در کشور در مجموع مطلوب بوده است و شمار بسیار زیاد دانشمندان ایرانی در کشورهای توسعه‌یافته، فرصت و ذخیره ارزشمندی برای توسعه دانش در ایران است.
ج ـ نیروی کار: بدون اغراق ایران یکی از بهترین منابع انسانی در کل دنیا را دارد. رشد تحصیلات طی دهه‌های اخیر، نیروی کار ایران را صاحب دانش و مهارت کرده است.
جمعیت ایران نیز ـ به رغم سخنان ناپخته‌ای که می‌زنند ـ کماکان بسیار جوان است به گونه‌ای که نرخ بیکاری جوانان در حدود 25 درصد است. این جمعیت جوان بالقوه فعال، در انتظار برنامه توسعه است تا در آن نقش‌آفرینی کند.
دـ سرمایه: درباره سرمایه در بخش نخست یادداشت شرح داده شد. منابع سرمایه، علاوه بر سرمایه داخلی، سرمایه‌گذاری خارجی نیز باید باشد. سرمایه‌گذاری خارجی نیاز به ثبات و توسعه روابط متعادل با جهان است. بدون‌تردید هیچ کشوری در سیاره زمین، درون یک جزیره و پیله، نتوانسته به توسعه دست یابد. توسعه یعنی استفاده از همه پیشرفت‌ها و تجربه‌ها و سرمایه های فکری و مادی دنیا.
هـ ـ مدیریت: در این‌باره سخنی نمی‌گویم و فقط تک‌بیتی از شیخ اجل، سعدی وام می‌گیرم:
گر بگویم که مرا حال پریشانی نیست
رنگ رخسار خبر می‌‌دهد از سر ضمیر