بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - ایران /متن پیش رو در ایران منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
ابراهیم بداوی / تحولات جاری در رژیم صهیونیستی در طول 75 سال اخیر در حوزه داخلی بی‌سابقه بوده است. در طول سال‌های اخیر آنچه در سرزمین‌های اشغالی نمود بیشتری پیدا کرده، نزاع و جنگ با همسایگان و با محور مقاومت بوده است. اما آنچه در روزهای اخیر در سرزمین‌های اشغالی فلسطین در حال روی دادن است، درگیری و نزاع در داخل سرزمین‌های اشغالی است به گونه‌ای که رژیم صهیونیستی با چالش عمده مواجه شده است؛ چالشی درونی که حیات دولت 75 ساله را تحت تأثیر قرار داده است. اکنون رژیم صهیونیستی، دولتی تشکیل داده است که از نظر کارشناسان صهیونیستی افراطی‌ترین دولت در تاریخ مجعول این رژیم محسوب می‌شود. این را نباید به عنوان یک بحران زودگذر ارزیابی کرد، بلکه یک بحران عمیق و ریشه‌دار است که با روی کار آمدن دولت راست افراطی خود را نمایان کرده است. یکی از مهم‌ترین طرح‌های رژیم صهیونیستی برای اداره سرزمین‌های اشغالی طرح الحاق کرانه باختری به سرزمین‌های اشغالی است. تل‌آویو به دنبال این است که به مسأله فلسطین برای همیشه پایان دهد. معامله قرن و طرح آبراهام (عادی‌سازی روابط با کشورهای عربی) در همین راستا بود و اکنون نیز طرح الحاق همین سیاست را دنبال می‌کند و البته طرح الحاق تنها مختص کرانه باختری نیست و شامل نوار غزه هم خواهد شد. در واقع رژیم صهیونیستی به دنبال این است که ابتدا کرانه باختری را به صورت یک‌سره یا تدریجی ملحق کند، سپس در یک اقدام نظامی همه‌جانبه، به غزه حمله و مسأله گروه‌های مقاومت در فلسطین را برای همیشه مختومه اعلام کند.
طرح الحاق کرانه باختری چیست؟
در آوریل 2020، دولت ائتلافی اسرائیل توافقنامه‌ای را امضا کرد که حاوی ماده‌ای است که اجازه الحاق اراضی کرانه باختری را می‌دهد. پس از سومین انتخابات اسرائیل طی 10 ماه در سال 2020، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و رقیب سیاسی او بنی گانتز، ائتلافی را بر اساس یک توافق وحدت تشکیل دادند. ماده‌ای در این توافقنامه گنجانده شده است که به دولت اسرائیل اجازه می‌دهد، روند داخلی الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری اشغالی را که شامل شهرک‌های اسرائیلی و منطقه دره رود اردن می‌شود، آغاز کند. طرح الحاق کرانه باختری به دنبال رسمی کردن الحاق شهرک‌های صهیونیست‌نشین در بخش‌های کرانه باختری فلسطین به اراضی تحت اشغال تل‌آویو است. طبق آخرین برآوردها، طرح مد‌نظر صهیونیست‌ها 60 درصد از اراضی کرانه باختری را شامل می‌شود. این 60 درصد از اراضی کرانه باختری 5 منطقه را در بر می‌گیرد که رژیم صهیونیستی به دنبال الحاق آنها به اراضی تحت سیطره خود است. آنچه اکنون در قالب طرح الحاق کرانه باختری در مسیر اجرا قرار گرفته است، به عنوان طرح نتانیاهو شناخته می‌شود که نسخه اولیه آن را بنیامین نتانیاهو سال 1997، پس از ورود به عرصه سیاسی ارائه کرد.
این طرح را برخی «آلون+» نامیده‌اند چرا که مبنای اولیه آن، همان طرح «ایگال آلون» است که برخی نقاط به آن افزوده شده است. ایگال آلون، وزیر کار رژیم صهیونیستی در دوره جنگ 1967، مشهور به جنگ 6 روزه، یک ماه پس از پایان این جنگ، طی طرحی پیشنهاد داد، بخشی از کرانه باختری به سرزمین‌های اشغالی الحاق شود. مبنای این طرح، قرار دادن رود اردن به عنوان مرزهای شرقی دولت عبری است. پیشنهاد آلون این بود که «بحرالمیت» با خطی فرضی از وسط به دو قسمت تقسیم شده، یک بخش آن به اردن و بخش دیگر به رژیم صهیونیستی واگذار ‌شود. علاوه بر این بخش‌هایی از دره رود اردن و مناطقی از «بحرالمیت» که عرض آن از چند کیلومتر تا 15 کیلومتر متفاوت است، به سرزمین‌های 1948 الحاق می‌شوند. در کنار اینها طرح آلون پیشنهاد می‌داد، مجموعه‌ای از شهرک‌های صهیونیست‌نشین که کشاورزی‌محور، نظامی و ویژه سکونت هستند، ساخته شوند. آلون در طرح خود ساخت مجموعه‌ای از شهرک‌های صهیونیست‌نشین را در شرق قدس پیشنهاد داده بود. با طرح آلون بین سال‌های 1967 تا 1977، 34 شهرک صهیونیست‌نشین در زمین‌های فلسطینیان در کرانه باختری و نوار غزه به وجود آمد که 12 شهرک از این تعداد در قدس بنا شد. این طرح در مقطع کنونی به عنوان بخشی از طرح «معامله قرن» ترامپ ارائه شده بود. این در حالی است که بین 2.1 تا 3 میلیون نفر (منابع متفاوت است) عرب فلسطینی در کرانه باختری رود اردن زندگی می‌کنند که هم تحت حکومت محدود تشکیلات خودگردان و هم تحت حکومت نظامی اسرائیل است. کرانه باختری (به استثنای قدس شرقی) همچنین محل زندگی حدود 430 هزار یهودی صهیونیست است که در 132 شهرک ساخته‌شده زندگی می‌کنند. بر اساس گزارش‌ها، مناطقی که برای الحاق در نظر گرفته شده‌اند (خطوط دقیق آن توسط تل‌آویو و واشنگتن ترسیم شده است) ممکن است حدود 30 درصد از کرانه باختری را شامل شود. نتانیاهو ممکن است در ابتدا فقط شهرک‌ها را الحاق کند که می‌تواند تنها 3 درصد از کرانه باختری باشد و 27 درصد باقی‌مانده نیاز به توافق با واشنگتن دارد. هرچند که به نظر می‌رسد اسرائیل با موافقت ایالات‌متحده 27 درصد باقی‌مانده را ملحق خواهد کرد.
درباره آینده سرزمین‌های اشغالی و طرح‌های تل‌آویو برای الحاق کرانه باختری و ادامه اشغالگری بر تمامی سرزمین فلسطین، سناریوهای متفاوتی وجود دارد که مرکز مطالعات عکای فلسطین ضمن بررسی تاریخ طرح الحاق کرانه باختری، به این سناریو‌ها می‌پرداخته است.
سناریوی اول: الحاق کامل
براساس این سناریو، رژیم صهیونیستی باید تمامی 130 شهرک صهیونیست‌نشین در کرانه باختری را -که بیش از 460 هزار شهرک‌نشین را در مساحتی بالغ بر یکهزار و 613 کیلومتر مربع از زمین‌های کرانه باختری در خود جای داده است- به سرزمین‌های 1948 الحاق کند. این مساحت 30 درصد کل کرانه باختری را تشکیل می‌دهد. مساحت بخش دره رود اردن شامل 834 کیلومتر مربع یعنی 15 درصد کل کرانه باختری است. در این سناریو 52 شهرک صهیونیست‌نشین داخل دیوار حائل در کرانه باختری با جمعیتی بیش از 350 هزار صهیونیست به همراه 78 شهرک خارج از دیوار حائل با 100 هزار نفر جمعیت، به سرزمین‌های 1948 الحاق خواهد شد. 
سناریوی دوم: الحاق شهرک‌های داخل دیوار حائل
در این سناریو، تمام مجتمع‌های شهرکی صهیونیست‌نشین داخل دیوار حائل به سرزمین‌های 1948 الحاق می‌شوند. تعداد آنها 52 شهرک است و شامل 345 کیلومتر مربع از زمین‌های کرانه باختری می‌شود که 7 درصد کرانه باختری را تشکیل می‌دهد.این سناریو موجب می‌شود اکثر شهرک‌نشینان صهیونیست که بالغ بر 350 هزار نفر، یعنی 77درصد جمعیت شهرک‌نشینان هستند، در پروژه الحاق به سرزمین‌های 1948 ضمیمه شوند. در مقابل بیش از 18هزار شهروند فلسطینی حاضر در 24 مجموعه جمعیتی فلسطینی‌ها نیز در طرح الحاق قرار گیرند که 0.8 درصد جمعیت فلسطینی‌های کرانه باختری را شامل می‌شود.
سناریوی سوم: الحاق محدود
در این سناریو، پیش‌بینی می‌شود رژیم صهیونیستی یک شهرک یا یک مجتمع شهرکی بزرگ – که گفته می‌شود شهرک «غوش عتصیون» در جنوب قدس است یا شهرک «معالیه ادومیم» در شرق قدس- به سرزمین‌های 1948 الحاق شود. این سناریو تعداد کمی از شهرک‌های کوچک نزدیک «خط سبز» را نیز شامل می‌شود که سال 1967 در پروژه الحاق قرار گرفته بودند. مجتمع شهرکی «معالیه ادومیم» با مساحت 4 کیلومتر مربع (0.07 درصد مساحت کرانه باختری) بیش از 41 هزار شهرک‌نشین را در خود جای داده است. در حالی که مجتمع شهرکی «غوش عتصیون» بیش از 96 هزار صهیونیست را در خود دارد. مساحت این مجتمع 56.9 کیلومتر مربع، یعنی یک درصد مساحت کرانه باختری است.