اخبار محرمانه - اعتماد / « آغاز پایانی خونبار و فرجامی غم انگیز » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته حکمت‌الله ملاصالحی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:هزاره دوم و سده بیستم میلادی خونبارترین هزاره و سده در تمام تاریخ، فرهنگ جامعه و جهان بشری بود که از سر گذراندیم. اثرات و تبعات و آوار سنگین و سهمگین آن زلزله‌های پر تلفات و پر خسارت و خونبار و غم‌انگیز را اینک که دهه‌های آغازین هزاره سوم را از سر می‌گذرانیم همچنان احساس می‌کنیم و همچنان نگران زلزله‌های سنگین‌تر و سهگمین‌تر و پر تلفات و پر خسارت و خونبارتر و غم‌انگیز هستیم. زلزله‌های سنگین و سهمگینی که این‌بار خطر و نگرانی درپیچیده شدن طومار قطور تاریخ بشر را برای همیشه روی سیاره زمین می‌تواند به دنبال داشته باشد. سیاره‌ای که در کمتر از دو سده به مقیاس و به وسعت تمام ادوار گذشته آسیبش رسانده‌ایم و تخریب کرده‌ایم و گونه‌های حیاتی‌اش را به انقراض کشانده و نابود کرده‌ایم. دو جنگ جهانی که در سده بیست از سر گذراندیم و خونبار و پرهزینه و پر خسارت هم از سر گذراندیم؛ چونان انفجارهای عظیمی بود که ماده اولیه‌شان تراکم و فشار سنگین و سهمگین افزون‌خواهی‌های جنون‌آمیز و سروری طلبی‌های مالیخولیایی بی‌مهمیز و افسارگسیخته و ایدئولوژی‌های نژادپرست و نژادپرستان علی‌الخصوص در جنگ جهانی دوم در آلمان تحت حاکمیت نازی‌هایی که چنان مست از باده قدرت و جنون سرمایه ثروت بودند و صدای مهیبش در تمام سیاره زمین شنیده شد و آوارهای سنگین و سهمگینش روی کثیری از جمعیت‌های سیاره زمین فروریخته شد. جنگ جهانی دوم کارنامه سیاه دیگرِ افزون‌خواهان و سروری طلبان و حاکمان پر باد و نخوت قاره غربی بود که در صف مقدم شعله‌خیز و شعله‌بیز کردن کوره‌های انسان‌سوز آن نازی‌های نژادپرست آلمان هیتلری و ایتالیای موسولینی فاشیست و حاکمان و نظامیان ژاپنی مست از باده‌های نو قدرت و سرمایه و ثروت بودند. نسل‌کشی یهودیان آلمان در هر مقیاسی که در کوره‌های داغ آن اتفاق افتاده باشد محکوم است و رخدادی غم‌انگیز و لکه ننگی بر پیشانی آتش‌افروزان نژادپرست آلمان در سال‌های حاکمیت نازی‌ها. سده بیست سده چرخش و گردش و از در درآمدن و به‌در شدن پی به پی و نفسگیر قدرت‌ها و حاکمیت‌ها و نظام‌های سیاسی و تجزیه کشورهای پیشین و شکل‌گیری کشورهای پسین نیز بود. اثرات و تبعات آوار آن زلزله‌ها و انفجارهای سده بیست همچنان روی جمعیت میلیاردی سیاره زمین احساس می‌شود و همچنان نگران‌مان می‌کند و همچنان سده به سده و دهه به دهه فشار و سنگینی و زمختی اتفاقات را دامن‌گسترتر و فراگیرتر احساس می‌کنیم و همچنان سرازیر و سرریز شدن بحران‌ها را بیشتر و بیشتر بر شانه خویش و ستون فقرات درهم شکسته تاریخ و فرهنگ و روان و رفتار خویش احساس می‌کنیم. متأسفانه به‌جای تدبیر کردن و مهمیز زدن به دهان بحران‌ها و فرونشاندن شعله‌ها و خاموش کردن تنور جنگ‌ها به طرز جنون‌آمیز تمایل داریم بیش از پیش بحران‌ها را دامن بزنیم و تنور شعله‌ها را داغ‌تر و شعله‌خیز و شعله بیزتر کنیم. شکل‌گیری کشور نوین اسراییل از جمله اتفاقات زلزله‌خیز دیگری بود که در میانه سده بیست در خاور نزدیک افتاد. مهاجران مهاجم صهیونیست خودخوانده‌ای که در ذیل نام یهودیان نبوی به سرزمین تاریخی و نبوی کنعان و اسراییل و فلسطین از کشورهای اروپایی لشکرکشی کرده بودند و حتی به زبان عبری هم سخن نمی‌گفتند! برای ایجاد تفاهم نیاز به زبان مشترک داشتند که تصمیم گرفتند زبان عبری را احیا کنند و زبان رسمی کشور نوین اسراییل اعلام کنند. نقد نحوه شکل‌گیری کشور نوین اسراییل نفی همزیستی دیرینه و دیرپا و دیرآهنگ یهودیان و فلسطینیان نیست. خویشاوندترین به یهودیان از هر نظر فلسطینیان هستند. ایجاد کانون بحران در ذیل نام کشور اسراییل در خاور نزدیک در یکی از راهبردی‌ترین و زلزله‌خیزترین مناطق با منابع و سفره‌های عظیم نفت و گاز یک تصمیم ساده و متعارف و معمولی نبود. فرصتی زرین برای حاکمان افزون‌خواه منطقه و قاره غربی بود که کم هزینه و پر سود در ارض مقدس به دست مزدوران صهیونیستی‌شان خون بریزند. قربانیان این کانون بحران در ذیل پرچم و کشور نوین اسراییل تنها فلسطینیان نبودند. یهودیان نبوی که خویشاوندترین به فلسطینیان هستند از قربانیان دیگر بودند. در این قربانگاه شوم سنّت و میراث ارجمند و تأثیرگذار نبوی نیز قربانی می‌شد. برای صهیونیست‌های مهاجم و مزدور نژادپرست و حامیان افزون‌خواه و پرباد و نخوت غربی‌شان علی‌الخصوص فرماندهان‌شان در ایالات متحده، گرم و شعله‌خیز نگاه داشتن این کانون بحران در ارضی زلزله‌خیز بسیار مهم بود و پر سود و کم‌هزینه لیکن برای ملت‌های منطقه پر هزینه و پر خسارت و پر تلفات و بسیار غم‌انگیز و فاجعه‌بار. حوادث اخیر خاصه در بخش‌های تکه‌پاره فلسطینی‌نشین نشان داد تا چه میزان چنگ و دندان قساوت و بی‌رحمی و وحشی‌گری حریف تیز است و یله و بی‌مهار و افسارگسیخته و تا چه میزان برای صهیونیست‌های مهاجم و حاکمان غربی‌شان ارزش انسان برای‌شان لقلقه زبان است و تا چه میزان انسان در برابر سلاح‌ها و جنگ‌های مدرن آسیب‌پذیر است و تا چه میزان کم بها و تا چه میزان بی‌معنا. راه‌حل و تدبیر چیست؟ چه می‌توان کرد؟ یهودیان نبوی بدانندکه خویشاوندترین به آنها فلسطینیان هستند نه جماعتی صهیونیست نژادپرست برده و مزدور نظام‌های سلطه غربی که کارنامه رفتارشان علیه یهودیان سیاه است و پر خون و خونبار. اینان آمده‌اند روی آوار و اجساد میراث مشترک نبوی شما و فلسطینیان برای حامیان و حاکمان‌شان، موزه بنیاد نهند و برای حامیان و برای حاکمان غربی‌شان موزه‌داری کنند و پایان خونبار و فرجام غم‌انگیز میراثی را اعلام کنند که از هولوکاست جنگ جهانی دوم غم انگیزتر است. آن یک نسل‌کشی یک قوم بود و این یک هولوکاست یک سنّت و میراث ارجمند هزاران ساله! میراثی که اینک فلسطینیان پرچمش را بر شانه گرفته‌اند و صلیبش را بر دوش که به موزه تاریخ سپرده نشود. یهودیان آزاده جهان دست در دست فلسطینیان و شانه به شانه خویشاوند هم‌سرزمین و هم‌تبار فلسطینی‌شان بکوشند سرزمین خود را از غاصبان و حاکمان غربی آزاد کنند و کشور و ملت واحد خود را زیر پرچم سنّت و میراث ارجمند نبوی به اهتزاز درآورند و از نوبنیاد نهند. زیر پرچم سنّت و میراث ارجمند و مشترک. زیر پرچم تاریخ و فرهنگی مشترک. بدانند؛ صلیبیون دیروز که پس از هر شکست از مسلمانان فاتح یک شرط توافق‌شان با مسلمانان فاتح این بود که به یهودیان اجازه سکونت در سرزمین مقدس را ندهند اینک با چهره‌ای مدرن و خدا‌نابارور آمده‌اند خون و آوار بر سر صاحبان و ساکنان سرزمین مقدس بریزند و روی آوار و استخوان‌های درهم شکسته شما و میراث ارجمند شما موزه بنیاد نهند و به تشییع و توزیع میراثی بروند که پرچمش را اینک نزدیک‌ترین خویشاوندان و هم‌تباران شما بر کف گرفته‌اند؛ پرچمی که در وصف پرچم‌داران راستینش قرآن فرمود: «یا بنِی إِسْراییل اذْکُرُوا نِعْمتِی التِی أنْعمْتُ علیْکُمْ وأنِّی فضلْتُکُمْ علی الْعالمِین»(1) مهاجران مهاجم و آدمخوار صهیونیست مزدور و کارگزار قدرت‌های سلطه در قاره غربی، در رأس‌شان حاکمان نژادپرست و روان‌پریش ایالات متحده وقتی شما را در کنار خویشاوندان هم تاریخ و هم‌تبار فلسطینی ببینند دیگر نمی‌توانند به نام شما و در ذیل دفاع از کشور و سرزمین و سنّت و میراث نبوی و تاریخ مشترک و دیرینه و دیرپای شما خون بریزند و آتش بیفروزند. اینچنین برائت از صهیونیست‌های مهاجر و مهاجم و مزدور حاکمان نژادپرست و افزون‌خواه غربی را به عقب‌نشینی واخواهید داشت و ارمغان گرانبهایش صلح پایدار میان شما و فلسطینیان خواهد بود. کوتاه سخن آنکه تمدنی که به مدرن و ارزش‌های مدرنیته‌اش می‌شناسیم و خاستگاهش توفان تحولاتی بوده است که طی سده‌های اخیر در منطقه‌های غربی تاریخ، فرهنگ، جامعه و جهان بشری ما بپا خاسته و اتفاق افتاده است و شتابان به دیگر قاره‌ها و جعرافیای تاریخ و فرهنگ جامعه و جهان بشری ما در مقیاسی سیاره‌ای و انسان‌شمول تسری یافته است هم جهانی هم تاریخی و تاریخمدار هم از خلاق‌ویرانگرترین همه تمدن‌هاست که از سر می‌گذرانیم. تمدنی که جمعیت‌های میلیاردی سیاره زمین همه بر خوان دستاوردها و باده‌های نو به نو علوم و فناوری‌های مدرنش نشسته‌اند و جام و کام برمی‌گیرند. بازار چونان هر تمدن دیگری زمانی که انرژی متراکم نهفته و انباشته شده در درونش به‌طور کامل تخلیه بشود و گدازه‌های نهان در درونش تخلیه شود و پایان پذیرد؛ روی تل‌های عظیمی از خاکسترهای آتش‌فشانی‌اش دفن شده و روی گدازه‌های سرد و خاموشش دور و دوران دیگری در تاریخ افق گشوده و افتتاح خواهد شد. سُنبه خلاقیت‌ها وکنش‌ها و خیزش‌ها و جوشش‌های خلاق تمدن‌ها به هر میزان پر زور و پر قوّت‌تر، دست و دامن انسان برای ویران کردن ویرانگری گشوده‌تر و گسترده‌تر. تمدن روزگار نوین هم از خلاق‌ترین هم از ویرانگرترین همه تمدن‌هایی است که در تاریخ از سر گذرانده‌ایم. تمدنی به غایت عصیانگر و ویرانگر و پر انرژی و خلاق. متأسفانه اینک خاورمیانه نبوی از کانون‌های تخلیه انرژی‌های آتشناک تمدنی‌است چونان هر تمدن دیگری روزی پایان خواهد گرفت و روی آوارهای ساختارها و مواریث فروریخته‌اش دور تاریخ دیگری افتتاح خواهد شد. اینک در آستانه و آغاز پایانی خونبار و فرجامی غم‌انگیز ایستاده ایم! مردمانی که در سرزمین نبوی کنعان و اسراییل و فلسطین زندگی می‌کنند اعم از یهودی و مسیحی و مسلمان اعم از خداباور و خداناباور از هر تیره و تبار قومی؛ کنار هم زیستن در صلح و امنیت، حق مسلّم آنهاست. در این راه دشوار و مسیر ناهموار و همین گاه‌های پر پرتگاه امید و ایمان و شکیبایی را نباید از کف داد و از خِرد و هنر هوشمندی و تدبیر می‌باید مدد جست و راه را به سوی و به هدف تحقق و دررسیدن روزی خجسته و خوش در ذیل پرچمی واحد در کشوری واحد، برای پیروان همه ادیان و مذاهب و برای همه مردمی که هزاره‌ها در ذیل میراثی مشترک و تاریخ و فرهنگی مشترک کنار هم زیسته‌اند، هموار کرد. حُسن ختام سخن آنکه میراث نبوی، میراث آب و خاک نیست. هر جا پرچم این میراث در اهتزاز، آنجا خانه و سرزمین مشترک ما است.پاورقی1- «ای بنی اسرائیل، نعمتی را که بر شما ارزانی داشتم و شما را بر جهانیان برتری دادم به یاد بیاورید.» (آیه 47 سوره بقره).