چاپ

اخبار محرمانه - فارس / میان شعله می‌سوزد مگر باران؟ نمی‌سوزد
‏اگرچه «جسم» هم آتش بگیرد، «جان» نمی‌سوزد
‏به آتش می‌کشند این روزها قرآنِ ما را... لیک
‏نمی‌دانند «فجر» و «طارق» و «فرقان» نمی‌سوزد
‏به این کافر مرامان، منکرانِ نور و زیبایی
‏بگو قرآن نمی‌سوزد، بگو ⁧قرآن⁩ نمی‌سوزد
شاعر: رضا یزدانی
قرآن درون سینه ما خانه کرده است
آتش بیاورید و بسوزید قلب‌مان
در سوختن مرام مسلمانی‌ام هنوز
بوی خلیل می‌دهد این قصه را بخوان
آتش بیاورید که آتش فشان شوم
یک سیل پر گداز ز قلبم شود روان
قرآن نسوخته است و نمی‌سوزد و هنوز
بانگ «لَهم عذابُ الیم» است بانگمان
اللهُ نور... نورِ سماوات بر زمین
قرآن کتاب آینه نور عاشقان
مصباح در زُجاجه‌ای از نور و نار هست
قرآن چراغ روشن خورشید پاسبان
لا شرق و غرب، کوکبِ دُرّی است این درخت
طوری است در تجلی شب‌های بی‌شبان
در خانه‌ای که نور هدایت وزیده است
باید گرفت آتش عشق تو در میان
خون می‌چکد ز ناخن دجّاله‌های قرن
تا آنکه در محاصره گیرند انس و جان
قرآن برای مردم جغرافیای خاک
یک پنجره است رو به فراخی آسمان
این پنجره گشوده شود مست می‌کند
جان تمام خسته دلان را در این زمان
آتش بهانه‌ای است که خاکسترش کنند
غافل از اینکه هُرم عطش می‌شود عیان
«آتش بگیر تا که بدانی چه می‌کشم»
در قرن قحط‌سالی نامردی جهان
شاعر: حامد حجتی