چاپ

اخبار محرمانه - باشگاه خبرنگاران / جمشید مشایخی گفت: ابتدا قرار بود نقش فرمان در فیلم قیصر را من بازی کنم اما زمانی که سر صحنه فیلمبرداری رفتم مسعود کیمیایی نقشم را عوض کرد.
موزه سینمای ایران در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز زنده یاد « جمشید مشایخی »، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون ، بخش‌هایی از گفت وگوی این هنرمند را منتشر کرده است.
جمشید مشایخی با بیان این که در سال 1336 ازدواج کرده است، گفت: یادم می‌آید پدرم دوستی داشت که ما را در دربند پاگشا کرده بود. وقتی از ماشین او پیاده شدیم، از من خواست تا در‌های ماشین را ببندم و بعد به رستوران بروم. بستن در‌ها کمی طول کشید و در حدود صد قدم از آن‌ها عقب افتادم که به یکباره در یکی از رستوران‌های آن جا مرحوم تختی را دیدم که تنها نشسته بود و روزنامه می‌خواند. دلم نیامد سلام نکرده از او بگذرم، زیرا او را خیلی دوست داشتم و از طرفی هم نمی‌خواستم خلوت او را بهم بزنم و به هر ترتیب، داخل رستوران رفتم و به او سلام کردم و او با خوشرویی من را بغل و دعوت کرد تا پیش او بنشینم. وقتی از او جدا شدم پیش خودم گفتم خدایا اگر روزی در کارم شهرتی پیدا کردم از تو می‌خواهم مانند تختی ، فروتن باشم.
او ادامه داد: بعد از پایان فیلم سینمایی گاو ، مسعود کیمیایی از من دعوت کرد تا در فیلم قیصر حضور داشته باشم. ابتدا قرار بود نقش فرمان را من و نقش خان دایی را محمدعلی کشاورز بازی کند که او نیامد و زمانی که قبول کردم و رفتم سر صحنه فیلمبرداری متوجه شدم مسعود کیمیایی نقش را عوض کرد. یعنی نقش فرمان را به ناصر ملک مطیعی و خان دایی را به من داد و این شروع کار من در سینمای حرفه‌ای بود و بعد از آن، در فیلم‌های زیادی همچون؛ شازده احتجاب ، سوته دلان ، چشمه، سلطان صاحب قران ، نفرین و... حضور پیدا کردم و فیلم نفرین ساخته ناصر تقوایی بود که ایشان از بهترین کارگردان‌های ایران است و بنده خاک پای ایشان هستم.
مشایخی گفت: من همیشه به جوانان توصیه کردم که هیچ چیز بالاتر از فروتنی و تواضع نیست. یادم می‌آید زنده یاد حسین تهرانی (کارگردان تئاتر) می‌گفت اگر به یک هنرمندی مانند حافظ و سعدی بخواهیم نمره 100 بدهیم 99، عدد آن انسانیت و یکی از آن هنر است. متأسفانه، گاهی افراد به خاطر شهرت، وارد سینما و تلویزیون می شوند و زمانی که هدف شهرت باشد انسان به فساد کشیده می‌شود. در حالی که هدف یک هنرمند باید خدمت به جامعه‌ای باشد که در آن زندگی می‌کند و باید به جوامع بشری خدمت کرد. در حد حافظ ، فردوسی ، شکسپیر و دیگر بزرگان جهان. بنده خاک پای ملت ایران بوده، هستم و خواهم بود.