اخبار محرمانه -
ایران / « پیچ‌های صحنه سیاسی! » عنوان یادداشت روزنامه
ایران به قلم حسام‌الدین برومند است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
این یادداشت در مقام جعل صلاحیت یا تحمیل نگاه خود به مخاطب نیست. اساساً «صحنه سیاست» و «میدان سیاست‌ورزی» دارای پیچیدگی‌هایی است که نمی‌شود به سادگی، نسخه‌ای پیچید. اما تمرکز این نوشته بر نگاه ویژه و داعیه کسانی یا جریانی است که با صورت و ظاهر علمی و ژست منطقی، تحلیلگرانِ نقطه مقابل خود را به «بی‌سوادی»، «تعصب» و داشتن «توهم توطئه» متهم می‌کنند و در نمونه‌ها و مصادیق متعدد در موضوعات و رخدادهای سیاسی، این ساز را کوک می‌کنند که انقلابی‌ها نگاه علمی ندارند، بیراهه می‌روند و فهم ایدئولوژیک دارند!به عنوان نمونه طیفی از استادان دانشگاه‌ها که در زمره فعالان سیاسی یا رسانه‌ای هم به حساب می‌آیند، نگاه خاصی به رخدادها و موضوعات سیاسی دارند و بر خلاف انتظار، افق دید صحیح و عمیقی هم در تحلیل ماجراها و اتفاقات سیاسی از خود نشان نمی‌دهند و از قضا، دیگران را متهم می‌کنند که تحولات سیاسی را درنیافته‌اید و از موج جهانی شدن هم عقب مانده‌اید.جالب اینجا بود که مثلاً در تجربه برجام، با یک استاد علوم سیاسی مواجه بودیم که به رغم اعتراف به اینکه برجام را نخوانده است، بی‌محابا نسخه و راهکار می‌پیچید و ترجیع بند همه آن افاضات هم این بود که بله! این جمهوری اسلامی است که نرمال عمل نکرده! و حتی این ادعا هم پیش کشیده شد که اساساً برنامه هسته‌ای به درد
ایران نمی‌خورد!!!
آن استاد محترم دیگر، می‌گفت نظام امریکا را نمی شناسید که فکر می‌کنید کسی با مختصات
ترامپ بتواند بیاید و در رقابت دموکراسی، پیروز شود که از قضا معلوم شد بدون سابقه سیاسی و حزبی و با پول می‌توان در ساحت قدرت سیاسی امریکا وارد شد و رئیس جمهور هم شد!
استاد محترم دیگری هم می‌گفت مگر می‌شود پنداشت که امریکا از برجام خارج شود و حقوق بین‌الملل را نادیده بگیرد که باز هم معلوم شد نگاه عمیقی به زیاده خواهی‌های قدرت ها وجود ندارد. یا وقتی در پی فوت مهسا امینی، یک هجمه و حمله با ضریب رسانه‌ای جهانی علیه
ایران کلید خورد، برخی از اساتید محترم یا کسانی که عنوان «کارشناس» را یدک می‌کشند صرفاً بر این مطلب متمرکز شدند که جمهوری اسلامی، نسل جدید را نشناخته و اعتراضات را نپذیرفته است! و بی‌آنکه این اساتید یا کارشناسان، دست خارجی را ببینند و ماجرا را از افق بالاتری ببینند، به این توصیه و سفارش متوسل شدند که باید سازکارهای اعتراضی را گسترش داد (البته این یادداشت، نه تنها هیچ مخالفتی با مکانیسمی که صدای اعتراضی یا انتقادی را بشنود ندارد بلکه آن را یک ضرورت هم می‌داند) اما درباره حمایت آشکار مقامات غربی از آشوب و اغتشاش، یا حرکات و تحرکات خشن و رادیکال و فحاشی‌های جماعتی با عنوان «دانشجو» موضعی نگرفتند!
تصحیح افق دید در صحنه سیاست و مواجهه دقیق و عمیق با استراتژی‌ها و تاکتیک‌ها و تکنیک‌های دشمن، مهم‌تر از این است که گمان کنیم با نگاه تک بعدی و ژست علمی بتوانیم به تحلیل درست و واقعی برسیم. تجربه‌های گذشته نشان می‌دهد برخی افراد و خواص در بزنگاه‌های سیاسی یا میدان‌های پرمسأله و شبهه ناک، از تحلیل صحیح مسائل، تصحیح افق دید و حرکت بر مبنای آن فاصله دارند، همچنانکه صرف مدرک تحصیلی، تضمینی برای تحلیل صحیح مسائل در عرصه سیاسی نیست.
البته پیچیدگی مسائل سیاسی، فقط به افق دید و نگاه‌های سطحی یا عمیق باز نمی‌گردد؛ بلکه پیچیدگی سیاسی، گاهی اوقات به «نقش»آدم‌ها و جریان‌های مرموزی باز می‌گردد که در پوشش مثلاً خبرنگار، سربازی دشمن را پذیرفته است! از قضا اگر در ادامه، هویت اصلی او فاش شود که خبرنگار نبوده و در چنگ قانون گرفتار شود، جماعتی تازه مدعی می‌شوند که خبرنگاری جرم نیست، بدون اینکه به اصل مسأله و وجه پنهان آن اشاره کنند! اینجاست که باید برای افکار عمومی تبیین شود که صحنه را درست و دقیق ببینند.