چاپ

اخبار محرمانه - فارس / چه زمانی در ایران واردات کالاهای خارجی ممنوع بود؟ کی بازرگانان خارجی که به بازار ایران طمع کرده بودند، کنفت شدند؟ تاریخ روایت‌های جالبی دارد از اعلام «واردات ممنوع» در دوره کریم‌خانی.
در کتاب «رستم التواریخ» درباره زیرکی کریم‌خان زند و دیدگاه اقتصادی وی روایت جالبی هست به این شرح: «در آن زمان ایلچی از جانب دولت... انگلیز [انگلیس] به دربار... آمد. آن والاجاه مدتی او را طلب ننمود و به نزد خود او را حاضر نساخت. وزراء به خدمتش عرض نمودند که ایلچی از جانب پادشاه انگلیز آمده، چرا او را به حضور خود طلب نمی‌فرمایی؟ [پس از پایان دیدار با نماینده دولت انگلیس و بازرگانان همراه وی]... به وزرای خود فرمود که آن چه شما از ایشان احساس نموده‌اید مطلب و حاجت ایشان چیست؟ عرض نمودند که مطلب و حاجت ایشان آن است که با پادشاه ایران بنای دوستی و آمد و شد گذارند و از نفایس فرنگ و هندوستان ارمغانی‌ها و هدیه‌ها و تحفه‌ها به حضرتش آورند... و بنای معامله گذارد و امتعه و اقمشه و ظروف و آلات و اسباب از فرنگ و هند به ایران آورند... و امور رواج یابد.
از شنیدن این سخنان بسیار خندید و گفت: دانستم مطلب ایشان را، می‌خواهند به ریشخند و لطایف‌الحیل پادشاهی ایران را مالک و متصرف گردند. چنان که ممالک هندوستان را به خدعه و مکر و تزویر و نیرنگ و حیله و... به چنگ آورده‌اند.
مانند رستم دستان به دو زانو نشست و دست بر قبضه شمشیر خود گرفت و مانند نرّه شیر غرید و فرمود ما ریشخند فرنگی به ریش خود نمی‌پذیریم و اهل ایران را به هیچ‌وجه من‌الوجوه احتیاجی به امتعه و اقمشه و اشیاء فرنگی نیست، زیرا که پنبه و پشم و کرک و ابریشم و کتان در ایران زیاده از حد و اندازه می‌باشد. اهل ایران هرچه می‌خواهند خود ببافند و بپوشند و اگر چنان چه شکر لاهوری نباشد شکر مازندرانی و عسل و شیره انگوری و شیره‌ خرما اهل ایران را کافی است».

اخبار محرمانه

در تاریخ روایت دیگری هم هست درباره برخورد قاطع کریم‌خان با بازرگانان انگلیسی که می‌خواستند ظروف چینی به ایران وارد کنند و چنین است: «وقتی با او درباره واردات صحبت می‌کردند کریم‌خان بشقاب چینی را که به عنوان پیشکش تقدیمش داشته بودند به زمین زد و بشقاب ریز‌ ریز شد. آنگاه بشقاب مسی کاشان را خواست و به زمین انداخت، بشقاب سالم ماند. کریم‌خان گفت: صلاح مردم ایران این است که از این ظروف مسین استفاده کنند. ظروفی که به این آسانی می‌شکند به درد مردم ایران نمی‌خورد، ظرف مسین همه‌وقت سالم می‌ماند».