چاپ

اخبار محرمانه - شرق /متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
گفت وگوی شرق با حسن لاسجردی
بحثی در فضای رسانه‌ای و سیاسی شکل گرفته است درباره حمایت یا نقد از تیم مذاکره‌کننده. برخی هر اتفاقی را منفی می‌بینند و برخی که جریان غالب هم هستند، بر حمایت همه‌جانبه تأکید می‌کنند و می‌گویند الان وقت انتقاد نیست. این نگرانی هم وجود دارد که نتیجه هم هرچه باشد، گروه اول رد کنند و خطرناک‌تر اینکه گروه دوم هر نتیجه‌ای را تأیید کنند. نگاه شما درباره این فضا چیست؟
وقتی موضوع مهمی مثل مذاکرات که بحث مصالح کشور و منافع عمومی در آن مطرح است، پیش می‌آید، باید مراقبت همه‌جانبه از منافع کشور شود؛ بنابراین اگر تیمی مذاکره می‌کند، کسی حرفی می‌زند و نقطه‌نظری مطرح می‌شود، باید در چارچوب مصالح کشور باشد. همین‌جا بگویم که دفاع یا حمایت بی‌دلیل را نمی‌پسندم و بر این باور هستم که هر جا نقد و نظری است، باید مطرح شود؛ اما شاید مثلا فرض کنید که برخی نقدها را کسانی که صاحب‌نظر هستند و دست‌شان به تیم [مذاکره‌کننده] می‌رسد، شاید عمومی نکنند؛ اما برخی دیگر از حرف‌ها را شاید مردم عادی کوچه و بازار هم بشنوند، بد نباشد.
بر این باور هستم که ما باید کانال‌های ارتباط با تیم هسته‌ای یا کسانی را که به هر صورت با آنها مربوط هستند، ایجاد کنیم تا اگر کسی، منتقدی یا تحلیلگری نکته‌ای داشت، برساند تا بتوانیم با همه‌جانبه‌نگری پای میز مذاکرات بنشینیم؛ بنابراین کسانی که در‌حال‌حاضر معتقدند وقت نقد نیست، به نظر من نگاه دقیقی ندارند؛ چرا‌که به هر صورت آنهایی که در میدان گفت‌وگو هستند، آنهایی که دارند می‌روند و می‌آیند، ذهن‌شان به حد کافی مشغول است و شاید ملاحظات، مسائل خاص یا برخی نقطه‌بینی‌ها و دقت‌ها را نداشته باشند؛ پس نیاز است که همیشه کسانی باشند که بر کار کسانی که در میدان دارند عمل می‌کنند، نظارت کنند و نقطه‌بینی کنند. بر این باورم که تیم هسته‌ای ما در‌حال‌حاضر که می‌خواهد یک تصمیم جدید بگیرد و یک موضوع مهم را به نتیجه برساند، حتما باید در میانه نگاه کارشناسان و تحلیلگران باشد تا از هر نوع هزینه بی‌جهت یا گزاف برای آینده در امان بماند.
با توجه به این دیدگاه، فضای فعلی را چطور می‌بینید؟ هم در مذاکرات و هم در صحنه رسانه‌ای و سیاسی کشور.
به نظر می‌رسد که در مجموع حمایت مناسبی از تیم مذاکره‌کننده شده است؛ یعنی از هشتم آذر که مذاکرات شروع شد، تا الان در مجموع نخبگان و کسانی که اهل تحلیل بودند و هستند، تلاش کرده‌اند که از تیم حمایت شود و در‌عین‌حال نکاتی گفته‌اند که کمک‌کننده بوده است؛ ولی مسلم است که شیوه دوستانی که الان عهده‌دار مذاکرات هستند، این است که علاقه‌مند هستند در آرامش یا بدون پوشش لازم یا اطلاع‌رسانی کافی حرکت به جلو برود و به نوعی ما سکوتی در تیم مذاکره‌کننده می‌بینیم. شاید یکی، دو نفر از طرف آنها حرف می‌زند. با آدم‌های مختلف که می‌توانند کارشناس یا تحلیلگر باشند یا کسانی که در جریان تحولات هستند، ارتباط زیادی برقرار نکرده‌اند که بتوانند راحت‌تر حرف‌شان را بزنند. هرچه مذاکرات بسته‌تر و اطلاع‌رسانی کمتر باشد و افراد مختلف در جریان قرار نگیرند، به همان اندازه هم محل سؤال و شبهه و اما‌و‌اگر هست. فکر می‌کنم در‌حال‌حاضر در مجموع حمایت مناسبی از تیم مذاکره‌کننده شده است؛ اما تیم مذاکره‌کننده نسبت به بحث شفافیت مواضع و کانال‌های انتقال پیام مسئله دارد. این کانال‌ها فعال نیست؛ پس گاهی افرادی که می‌خواهند نکات‌شان را مطرح کنند، شاید ادبیات‌شان تند هست؛ چون بر این باورند که تیم دارد تصمیمی می‌گیرد و این تصمیم به منافع عمومی جامعه مربوط می‌شود؛ بنابراین باید خیلی دقیق و همه‌جانبه‌نگرانه باشد و اگر ایراد و اشکالی است، از منظر کانال‌های توزیع پیام است که من فکر می‌کنم نقد درستی هم هست.
موضوع دیگری که مطرح می‌شود، در باب مقایسه میزان و گسترش حمایت از تیم مذاکره‌کننده است، در مقایسه با تیم قبلی. برخی از کسانی که حامی تیم قبلی بودند، با اشاره به فضا علیه تیم قبلی می‌گویند نباید آن رفتار و فشار را تکرار کرد و در مقابل برخی می‌گویند آن اقدامات از سمت نهادهای رسمی بود و نباید این را الان به رسانه‌ها و حتی کاربران شبکه‌های اجتماعی تعمیم داد. نظر شما
دراین‌باره چیست؟
بعضی اوقات رفتارهایی که ما در عرصه سیاسی انجام می‌دهیم، سوگیرانه است و اصطلاحا به منافع حزبی و جناحی و خط‌وربط سیاسی ما مربوط می‌شود. جاهایی که این مسائل دخیل است، معمولا در آن انصاف نیست و همه‌جانبه‌نگری به منفعت عمومی نیست؛ مثل رفتارهایی که در دولت‌های مختلف نسبت به مباحثی مانند مذاکرات یا تصمیمات کلان شده است. فکر می‌کنم در‌حال‌حاضر هم اگر مبنا این‌گونه باشد؛ یعنی مبنای نقد و نظر درباره تیم‌ها این باشد که ما منافع عمومی را در نظر بگیریم، حتما حد انصافی به وجود خواهد آمد. به نظر می‌رسد که در تیم قبلی هم نگاه این‌گونه بوده است؛ یعنی بیشتر نگاه‌ها نگاه‌های جناحی و مربوط به تقسیم‌بندی سیاسی بوده که مقداری نگاه‌ها را تند یا غیرواقع‌بینانه می‌کرده است. فکر می‌کنم الان هم این نگاه هست. چه اصلاح‌طلبان بر سر کار باشند و چه اصولگرایان، طرف مقابل را رقیب خودشان می‌دانند و ما در رقابت یاد نگرفته‌ایم که اصولی مثل اصول عمومی جامعه یا مصالح کلی جامعه یا منافع ملی را بیشتر از رقابت‌های جناحی و شخصی در اولویت قرار بدهیم؛ پس به صورت هم چنگ می‌کشیم، بدون اینکه رعایت مصالح را بکنیم. من فکر می‌کنم اگر آن انصاف لازم در حوزه سیاست به وجود بیاید، این مشکلات کمتر خواهد شد.
از لحاظ این فشار غیرمنصفانه و جناحی وضعیت تیم فعلی را با تیم قبلی چطور مقایسه می‌کنید؟
در مجموع به نظر می‌رسد که چون تیم این‌دفعه یکدست‌تر است و با مجموعه حاکمیت همراه‌تر است و قوای سه‌گانه هم الان این یکدستی را دارند، به نظر من فشار سیاسی و اظهارنظرهای جهت‌دار علیه این تیم خیلی کمتر از تیم قبلی است.