بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - خراسان / « در جست وجوی جهان شهر مطلوب رضوی » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم سیدصادق غفوریان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
همواره در ایام خاص همچون دهه کرامت، عید نوروز یا همچون همین حالا یعنی ایام دهه آخر صفر و سالروز شهادت حضرت امام رضا(ع)، به واسطه حضور چند میلیون نفری زائران در مشهد الرضا(ع) و نیازها و اقتضائات این میزبانی گسترده، سویه های نظر و توجه کمی به این شهر جلب و چه بسا کارگروه های ملی نیز حول آن برگزار می شود اما همین که این ایام سپری می‌شود، مشهد نیز همچون شهرهای دیگر تصور و تلقی و از نظرها برای تصمیمات ملی دور می‌شود.از 88.8.8 که به همت رسانه های بزرگ شهر مشهد و مسئولان وقت، دوران نوینی از طرح نیازها و اقتضائات جدید شهر مشهد در عرصه ملی با ایده و شعار «مشهدالرضا؛ پایتخت معنوی ایران» مطرح شد تا امروز، اگرچه این «شهر» توسعه یافته تر از گذشته است اما همچنان نمی توان کالبد آن را به قدر و قامت یک جهان شهر مطلوب رضوی قلمداد کرد. در آن سال (88.8.8) همزمان با دهه کرامت تعداد زیادی از نمایندگان وقت مجلس، در همایشی با عنوان «مشهد، پایتخت معنوی ایران» در این شهر گردهم آمدند تا زمینه ساز گام های بلند برای توسعه این شهر همیشه زائر پذیر باشند. از آن دوره، بودجه هایی ذیل عنوان «بودجه زیارت» مصوب شد و اگرچه محقق می شد و نمی شد اما کمتر این باور نزد مسئولان ملی ایجاد شد که شهری همچون مشهد با سالانه 30 میلیون زائر، گاهی دچار مشکلات کالبدی و نقایص رفتاری ابتدایی باشد.
از شهر بهشت تا جهان شهر برکت و کرامت
از آن سال (88.8.8) تا همین حالا به رسم پسندیده ای بر این شهر، نام ها، شعارها و عناوینی نهاده و برای آن انتخاب می شود که بنا بر رویکردها و سلایق سیاست گذاران شهری، این عنوان گذاری ها اگرچه در واژگان متفاوت است اما همه آن ها به تمامی، مفاهیم و مضامینی فاخر و متعالی برای یک شهر آرمانی و مطلوب رضوی بوده است.«مشهدالرضا؛ پایتخت معنوی ایران»، «مشهد؛ شهر بهشت»، «مشهد؛ شهر امید و زندگی» و «مشهدالرضا؛ جهان شهر برکت و کرامت» شعارها و مواردی است که تحلیل محتوای یکایک آن ها، ما را در ایده و نظر به شهری آرمانی و متعالی رهنمون می کند اما همه ما که ساکن یا زائر و مسافر این شهریم، به یقین می‌دانیم که شهر مشهد که به حق آن را به واسطه بارگاه منور حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) باید به «مقدس» موصوف کرد، هنوز با شاخصه های یک شهر پیشرو، مطلوب و متناسب با ساحت بلند رضوی فاصله بسیاری دارد.
 مشهد آرمانی در آینه کالبدی و رفتاری
چندی قبل، صبح هنگام سوار بر خودرو و در موقعیتی بسیار نزدیک به حرم مطهر بودم. در همین اثنا که در انتظار همراهم بودم، در مقابل دیدگانم موتور سوار قاپ زنی را به چشم دیدم که چنگ بر جیب پیراهن مردی کهن سال انداخت و جیب و محتویاتش را (که احتمالا تلفن همراه بود) درید و از مقابل بسیاری از چشم ها و دوربین ها و بهت آن پیرمرد زیان دیده که قطعا «زائر» بود، فرار کرد. با ذکر این مشاهده و خاطره بسیار تلخ قصد آن نداریم که این آسیب را صرفا به یک شهر و جغرافیا محدود کنیم که متاسفانه این گونه سرقت ها امروز به بلایی برای کشور تبدیل شده است؛ اما این اتفاق در جوار حرم رضوی و برای یک زائر کهن سال نشان می دهد، هنوز این شهر با نواقص رفتاری بسیاری مواجه است که این نقص ها گاهی در چنین رفتاری فاجعه آمیز و گاهی نیز در یک مسئله کوچک همچون گران فروشی یک راننده تاکسی یا مغازه دار بروز پیدا می کند. البته که وقوع چنین رفتارهایی در هیچ شهر و دیاری نباید رخ دهد ولی در فرهنگ و آداب مهمان پذیری از زائر و مهمان امام که خود مظهر و مولای رافت و مهربانی است، حتما و قطعا نباید این گونه آسیب ها وجود داشته باشد بنابراین برای این شهر بهشت، این جهان شهر برکت و کرامت و این شهر امید و زندگی در حوزه کالبد و رفتار، ساحت هایی متصور است که مهم ترین آن ها را می توان این گونه برشمرد:
الف: در بخش کالبدی:
1- معماری تمدن ساز
2- نظم و انضباط مدنی
3- خدمت محوری تراز زائر
ب: رفتار حاکم بر کالبد:
1- امنیت آفرینی فیزیکی و روانی
2- ادب میزبانی با شاخص و معیار کرامت، رأفت و عطوفت برگرفته از معارف بلند رضوی
3- امید آفرینی، آرامش، نشاط و پویایی
4- کوشش مدام برای عمل کردن به معارف رضوی در زیست و رفتار اجتماعی
همین پیش چشم ما
تمامی این هفت مورد در دو بخش کالبد و روح حاکم برآن، نکات غریبی نیست اما به نظر می رسد، باور به آن، نزد برخی غریب و نامأنوس است. نمی توان از صدور معارف و ارزش ها به آن سوهای کائنات سخن گفت، در حالی که نمی توانیم در این شهر، رفتار و آداب مهمانی و میزبانی را به صورت فراگیر نهادینه سازیم و همین پیش چشم مان، آقای کاسب و همسایه امام رضا(ع) به زائر و مجاور امام رضا(ع) کالایش را چند برابر بفروشد یا آن هتلدار و مسافرخانه دار، به وقت نیاز، اتاقش را غیر منصفانه به زائر اجاره دهد. نمی توانیم از «تمدن سازی» سخن بگوییم در حالی که در حداقل های حمل و نقل مدرن و کارآمد دچار نقصان و آسیب هستیم که از این دست موارد بسیار می توان به شمارش آورد و البته که دیگر شهرهای زیارتی کشور، همچون قم و شیراز نیز با شدت و ضعف دچار همین گونه نقص ها هستند. 
امیدها به شورای ملی زیارت
با همه این تفاصیل، امیدواریم کارگروه ملی زیارت که در اقدامی ارزشمند از مرداد گذشته با مصوبه دولت به «شورای ملی زیارت» ارتقا یافت، با توجه به ظرفیت گسترده ای که با عضویت اعضای عالی رتبه آن دارد، بتواند موضوع زیارت و مقتضیات شهرهای زیارتی را در حوزه نرم افزاری و سخت افزاری آن متحول کند و ارتقا بخشد. به طور قطع، برپایی موسمی و مناسبتی جلسات این شورا در ایام دهه کرامت و دهه آخر صفر نمی تواند موضوع زیارت، نیازها و الزامات آن را از عقب ماندگی های تاریخی رهایی بخشد.
پایان کلام همین باشد که هر آن چه برای اعتلای زیارت، زائر و معارف رضوی به کار بندیم، قطعا مورد خشنودی آن امام رئوف است که ما «همه خادم الرضاییم»؛ ان شاءا...