بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - ایران / « استعمارگران پیر در پایان راه » عنوان تحلیل روزنامه ایران به قلم پریام وادا گوپالم ترجمه وصال روحانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
ملکه الیزابت مظهر استثمار و منادی امپریالیسم انگلیسی بود
در بیش از یک‌هفته‌ای که از مرگ ملکه الیزابت می‌گذرد، انواع تمجیدهای دروغین از وی صورت گرفته و ادعا شده که او عامل وحدت مردم بریتانیا بود و با سیاست کاری نداشت. این در حالی است که وی بسیاری از خط‌‌مشی‌های سیاسی انگلیس را تعیین می‌کرد و بیشترین خدمات را به امپریالیسم بریتانیا در سطح جهان ارزانی می‌داشت.علاوه بر این در روزهای اخیر ادعاهایی درباره اینکه کشورهای مشترک‌‌المنافع بزودی آثار مضر فقدان ملکه الیزابت دوم را حس خواهند کرد، مطرح شده است. اما واقعیت امر این است که مردم این کشورها سال‌ها است دست ودل از کارهای دربار کج‌کردار انگلیس شسته و محتوای زندگی و دغدغه‌های‌شان چیزی‌هایی به‌کلی متفاوت شده است. شاید این روزها در جای‌جای لندن و سایر شهرهای انگلیس عکس‌های بزرگ ملکه در خیابان‌ها آویخته شده باشد اما بسیاری از مردم همین کشور نیز سال‌ها است که از سیاست‌های ریاکارانه و پرتضاد دربار به ستوه آمده‌اند.جالب اینکه پرنس چارلز که در 73 سالگی و پس از مدت‌ها انتظار سرانجام بر تخت پادشاهی انگلیس نشسته، تا پیش از این بارها کشورهای بلوک شرق و بویژه روسیه را به خاطر چاپ و نصب عکس‌های بزرگ رهبران خود در میدان‌های شهر شماتت کرده و آن را «پروپاگاندای منزجر‌کننده» توصیف کرده بود و حالا به فرمان خود او عکس‌های مادرش در تمامی خیابان‌های بزرگ این کشور قابل مشاهده است و در مدارس و دانشگاه‌ها ملکه زنی توصیف می‌شود که برای ملت این کشور به مثابه یک مادر دلسوز بوده اما واقعیت درست برعکس آن است.
در بیخ گوش انگلیس
کافی است دایره دید و حوزه شنوایی‌تان را وسعت بخشید تا متوجه شوید کشورهای پرتعدادی که در یک قرن اخیر توسط بریتانیا و دربار و دولت آن استثمار شده‌اند، راجع به دربار و ملکه انگلیس چه می‌گویند و چه رنج‌های بزرگی را به سبب چپاول منابع طبیعی و ثروت ملی‌شان توسط انگلیسی‌ها متحمل شده‌اند. این زجر جهانی علاوه بر چندین کشور آفریقایی و ملل مختلف شرق و جنوب آسیا شامل ایرلند در بیخ گوش دولت بریتانیا هم می‌شود. ایرلند جنوبی که سال‌ها است از دل بریتانیای زیاده‌خواه بیرون آمده و مستقل شده و به شیوه جمهوری اداره می‌شود و ایرلند شمالی که سوابق مبارزات مسلحانه‌اش برای رسیدن به چیزی همانند نظام حکومتی ایرلند جنوبی از 50 سال هم فراتر می‌رود. در چنان مبارزه‌ای بلفاست سال‌ها در خون و آتش سوخت و اگر ارتش جمهوریخواه ایرلند در کار نبود تا جواب خشونت نظامی سربازان انگلیس را با خشونتی مشابه بدهد، ایرلند شمالی سرنوشتی بس تیره‌تر از مستعمره‌های پرشمار بریتانیا در اقصی نقاط جهان می‌یافت.
از غل و زنجیر تا مرگ
این تصور که دربار انگلیس در این قضایا دست نداشته و استعمار و به تاراج بردن منابع طبیعی کشورهای مظلوم جهان سومی فقط کار دولت انگلیس بوده، یک طرز فکر ناپخته است که فقط افراد فاقد اطلاعات اولیه سیاسی می‌توانند آن را بپذیرند. الیزابت، خود در همان اوایل رسیدن به قدرت در یک همایش در کشور آفریقایی کنیا که سال‌ها زیر یوغ استعمار بریتانیا بود، گفت که به عنوان وارث تاج و تخت دیرپای کشورش موظف به حفظ آیین‌های امپریالیستی و روش‌های جهان‌گسترانه بریتانیا است.در همین راستا چه بسیار مردم بی‌نوای کشورهای کم‌برخوردار که به سبب مخالفت با استعمار انگلیس کارشان به غل و زنجیر و زندان کشید و در این راه جان باختند.
راهی که هر روز مسدودتر می‌شود
برای مردم کنونی بریتانیا و بویژه نسل جوان آن غیر‌قابل فهم است که چرا دولت کشورشان باید سایر ملل را سرکیسه و ثروت ملی آنها را تصاحب کند و آن را تغذیه فرهنگی و عملی مردم نادان بنامد و به‌خاطر آن بر سر آنها منت بگذارد. این روش‌های مشمئز‌کننده دیگر منسوخ شده و در هیچ جای دنیا به دولت‌هایی که با ثروت سایر ملل، درباری سرشار از رفاه برای خود می‌سازند، جز نفرت چیزی نمی‌توان ارزانی داشت. ملکه الیزابت که در 96 سالگی از این دنیا رفت، نماد این روش ظالمانه و خودخواهانه بود. دوره تبعیض نژادی و سرکوب ملل آزاده اگرچه پایان نیافته و امپریالیسم همچنان در این راه کوشا است اما فئودالیسم و استثمار و دزدیدن اموال ملل بی‌نوا راهی است که هر روز تنگ‌تر وبرای رهبران آن از جمله انگلیس و ملکه‌ها و پادشاهان ظلم‌پرور آن غیر‌قابل عبورتر می‌شود.
منبع: Al Jazeera