بزرگنمايي:

اخبار محرمانه-یک سال از عمر دولت گذشته و به‌رغم فراز و نشیب‌هایی که دولت داشته اما وضعیت اقتصادی مردم به عنوان مهم‌ترین مطالبه از دولت هنوز بهبود پیدا نکرده است.

این در حالی است که آقای رئیسی در طول یک سال گذشته تلاش‌های زیادی برای بهبود وضعیت اقتصادی مردم انجام داده‌اند. به همان میزان که باید تلاش‌های رئیس‌جمهور را نقطه قوت دولت قلمداد کرد به همان اندازه نیز باید نسبت به بهبود وضعیت اقتصادی مطالبه گری کرد.

«آرمان ملی» برای تحلیل و بررسی عملکرد دولت در سال گذشته به خصوص در زمینه وعده‌های اقتصادی با دکتر علیرضا محجوب، دبیرکل خانه کارگر و نماینده سابق مجلس شورای اسلامی گفت‌وگو کرده است.

محجوب معتقد است: «دولت سیزدهم نیز مانند همه دولت‌ها تلاش می‌کند که مشکلات مردم را حل کند. رئیس‌جمهور نیز فرد دلسوزی است و تلاش زیادی می‌کند که مشکلات را حل کند. در سال‌های98‌ و99 میزان فقر در کشور دوبرابر شده بود. به همین دلیل دولت جدید که روی کار آمد تلاش کرد این وضعیت را بهبود ببخشد، اما در عمل اتفاق دیگری رخ داد .» در ادامه ماحصل این گفت‌وگو را می‌خوانید.  دولت سیزدهم با همه فراز و نشیب‌هایی که داشت به یک سالگی خود رسیده است. در یک نگاه آسیب‌شناسانه در یک سال گذشته چه نقاط قوت و ضعفی در عملکرد دولت مشاهده کرده‌اید؟
دولت‌ها در ایران همواره در کوتاه مدت مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. برخی از دولت‌ها عنوان می‌کنند در مدت زمانی کوتاه مثلا100 روز به مردم گزارش خواهند داد یا برخی نیز دوره زمانی بیشتری را در نظر می‌گیرند. با این وجود عملکرد دولت‌ها را باید در بلندمدت یا حداقل در طول4سال مورد بررسی و ارزیابی قرار داد. دولت‌هایی که عمر خود را کوتاه تعریف می‌کنند در اغلب موارد به این دلیل است که گرفتار روزمرگی شده‌اند. آن چیزی که مردم و جامعه انتظار دارند این است که آن چیزی مسئولان دولت در ابتدا عنوان می‌کنند سال‌ها بعد نیز همین اتفاقات رخ بدهد. اگر دولت‌ها برای خود برنامه بلندمدت تعریف کنند هم در بلندمدت موفق‌تر خواهند بود و هم در کوتاه مدت. من به‌خاطر دارم زمانی که در چین تصمیم گرفته شده بود نظام جدید سیاسی و اقتصادی شکل بگیرد ما به این کشور سفر کرده بودیم. در این سفر یکی از اعضای دفتر حزب کمونیست چین برای ما توضیح می‌داد که ما تا سال2056 برای مدیریت کشور برنامه‌ریزی کرده‌ایم. در نتیجه آنچه امروز انجام می‌دهیم براساس برنامه‌ای است که تا سال2056 طراحی کرده و در سال‌های گذشته آن را اجرایی کرده‌ایم. نکته مهم در این زمینه این است که چینی‌ها در سال‌های پس از تغییر نظام سیاسی خود خیلی بهتر از آنچه در برنامه نوشته‌اند عمل کرده‌اند. واقعیت این است که ما در دهه90 و شاید کمی زودتر وارد روزمرگی شدیم که این اتفاق باعث شد ما منابع زیادی را از دست بدهیم. در شرایط کنونی که دولت در یک سالگی قرار گرفته باید به یک سال پیش نگاه کند که آیا در طول این مدت براساس برنامه‌ریزی‌هایی که انجام داده عمل کرده یا اینکه به شکل دیگری رفتار کرده است.
 دولت به چه میزان در چارچوب‌هایی که طراحی کرده بود عمل کرده است؟
من معتقدم آنچه دولت در عمل انجام داد با آنچه برنامه‌ریزی کرده بود فاصله داشت. در همه کشورهای جهان برنامه بلندمدت20 ساله می‌نویسند و آن را چهار ساله و سپس یک ساله می‌کنند و آن را انجام می‌دهند. چنین برنامه‌ای نیز باید توسط مجلس تصویب شده باشد و همه نهادها و تصمیم گیران نظام سیاسی از جزئیات آن مطلع باشند. همه دولت‌هایی که تلاش کردند گزارش کوتاه مدت به مردم بدهند در این زمینه ناموفق بوده‌اند. به همین دلیل دولت سیزدهم نیز نباید در این مسیر حرکت کند. کسانی که امروز مدیریت کشور را برعهده دارند باید به شکلی عمل کنند که قرار است100 سال مدیریت کشور را برعهده داشته باشند. به همین دلیل باید به شکلی برنامه‌ریزی کنند که برای100 سال آینده پاسخگو باشند. ما باید بپذیریم که هر دولتی با چالش‌های خاص خود مواجه است و این وضعیت درباره همه دولت‌ها وجود داشته است. ما در اقتصاد حق انتخاب بین خوب و عالی را نداریم و بلکه باید بین خوب و بد انتخاب کنیم. این در حالی است که ما معمولا بین بد و بدتر انتخاب می‌کنیم و به همین دلیل با چالش‌های بیشتری مواجه می‌شویم. در ماه‌های اخیر افزایش قیمت کالاهای موردنیاز مردم باعث دشواری برای فقرا شده است. در چنین شرایطی برخی نیز از این وضعیت سوءاستفاده می‌کنند و با احتکار و سودجویی تلاش می‌کنند از آب گل‌آلود ماهی بگیرند. این موضوع نشان می‌دهد که در سرنوشت اقتصاد ما بخش‌های نامولد تأثیرگذار هستند و می‌توانند شرایط زندگی را برای مردم سخت کند.