بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - نشریه نشنال اینترست نوشت: نشست محرمانه‌ای در شرم الشیخ با مشارکت مصر، امارات، قطر، اردن، عربستان و رژیم صهیونیستی با هدف بررسی ایجاد ائتلاف "دفاعی" برگزار شده است؛ ائتلافی که اسرائیلی‌ها آن را «ائتلاف دفاع هوایی خاورمیانه» توصیف می‌کنند.
نشریه نشنال اینترست نوشت: نشست محرمانه‌ای در شرم الشیخ با مشارکت مصر، امارات، قطر، اردن، عربستان و رژیم صهیونیستی با هدف بررسی ایجاد ائتلاف "دفاعی" برگزار شده است؛ ائتلافی که اسرائیلی‌ها آن را «ائتلاف دفاع هوایی خاورمیانه» توصیف می‌کنند.
این نشریه آمریکایی در یادداشتی به قلم «ساموئل میکی»، پژوهشگر مرکز کنترل تسلیحات و ممانعت از گسترش آن افزود: برنامه نشست مبتنی بر تبادل اطلاعات درباره موشک‌های ایران و تهدیدات دفاع هوایی منطقه نظیر موشک‌های بالستیک، کروز و پهپادها و سامانه هشدار زودهنگام بوده است.
در این یادداشت آمده است که سامانه دفاع موشکی مشترک تنها کمک اولیه به جراحتی گسترده‌ است که می‌تواند خطرناک باشد و مذاکرات میان ایران و طرف های دیگر در منطقه را تحت الشعاع قرار دهد.
این نشریه آمریکایی در ادامه نوشت: وجود ائتلاف دفاع موشکی می‌تواند عربستان و امارات را به رویارویی با ایران سوق دهد و مذاکرات دوجانبه ریاض و ابوظبی با تهران برای کاهش تنش را تحت تاثیر قرار دهد.
در همین رابطه، آنتولی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا پیشتر به دولت دونالد ترامپ در سال 2017 میلادی هشدار داده بود که ایجاد ائتلاف ضد شیعی در قالب ائتلاف امنیتی در خاورمیانه به آتش‌افروزی طائفی و تروریسم بیشتر منجر خواهد شد و واشنگتن باید به جای حمایت از طرفین منازعه، بر ریاض و تهران اعمال فشار کند تا تقویت این پروژه متوقف شود.
نشنال اینترست ادامه داد: یک روند غایب از تلاش‌های آمریکا برای احیای برجام، سوق دادن بحرین، مصر، اردن، قطر، عربستان، امارات و ایران به ارتباط دیپلماتیک و مسئولیت‌پذیری بیشتر در منطقه است.
ساموئل میکی، نویسنده این یادداشت با اشاره به تلاش‌های آمریکا در سه دهه پیش برای ایجاد سامانه پدافند هوایی موشکی میان شش کشور شورای همکاری خلیج فارس گفت: این تلاش‌ها به خاطر یک چالش قدیمی یعنی بی اعتمادی شکست خورد، هیچ کشوری آماده همکاری نبود و نمی‌خواست تضمین امنیتی دوجانبه با آمریکا را تحت الشعاع قرار دهد.
میکی افزود: این تلاش متناسب با انواع سیاست امنیتی در خاورمیانه بود. درست است که چیزی وجود دارد که می‌توان از طریق توسعه همکاری در زمینه‌های امنیتی کسب کرد اما منفعت حاشیه‌ای هماهنگی پدافند هوایی ناچیز خواهد بود مگر در وضعیتی که همراه با روند دیپلماتیک و حل ریشه‌های اختلاف باشد.
در سایه دولت بیل کلینتون، ابتکار همکاری دفاعی (کمربند همکاری) ترویج شد؛ ابتکاری که تلاش داشت تا اطلاعات پدافند هوایی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس را به عنوان گامی در جهت تبادل اطلاعات دفاع موشکی ادغام کند اما این ابتکار شکست خورد؛ زیرا کشورهای شورای همکاری تمایلی به تبادل اطلاعات درباره حریم هوایی خود با دیگران را نداشتند و به همین ترتیب، دولت بوش هم تلاش کرد از طریق گفت و گوی امنیتی در شورای همکاری، به همکاری نظامی مشترک تشویق کند و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس را به خرید سامانه های دفاع موشکی ترغیب کند.
دولت اوباما نیز ایجاد مرکز همکاری راهبردی آمریکا و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس را در سال 2011 میلادی پیشنهاد کرد و این مرکز در سال 2012 میلادی برای بررسی موضوعات امنیتی، سیاسی و اقتصادی آغاز به کار کرد.
در گفت‌وگوی منامه در سال 2013 میلادی، وزیر دفاع وقت آمریکا از ایجاد چارچوب دولتی آمریکا و شورای همکاری به علاوه چارچوب دفاع موشکی و فروش سامانه‌های تسلیحاتی به این کشورها خبر داد.
این تلاش‌ها در دولت ترامپ هم ادامه یافت و وی به فکر توسعه تضمین‌های امنیتی ناتو به منطقه خاورمیانه افتاد و ائتلاف راهبردی خاورمیانه (میسا) شامل کشورهای شورای همکاری، اردن و مصر را به شکل جداگانه ایجاد کرد ولی ترامپ به میسا به عنوان ابزاری برای خدمت به منافع آمریکا و عربستان در مقابله با ایران می نگریست.
در شرایطی که عربستان، بحرین و امارات تمایل به مقابله با ایران داشتند اما کشورهایی نظیر مصر، اردن، عمان و قطر در مشارکت در چارچوبی علیه ایران دچار تردید شدند.
در این میان، مصر حرکت در پشت سر ریاض را رد کرد زیرا این ابتکار خطر افزایش تنش با ایران را دربرداشت و می‌توانست به تقویت منازعات طائفی و مذهبی بیانجامد بنابراین این ابتکار عمل دچار فروپاشی شد.
روشن است که تهدیدات موشکی و پهپادی، چالشی خطرناک به شمار می رود اما ائتلاف دفاع موشکی در بهترین حالت، جایگزینی موقت برای راهکار دیپلماتیک است.
اولا مسأله هزینه است چراکه در زمینه رهگیری، این کارنامه به ایران برتری در زمینه رقابت دفاعی- دفاعی می‌دهد. نیروی هوایی پادشاهی عربستان دو موشک از آتش بارهای پاتریوت را علیه اهداف با هزینه سه میلیون دلار برای هر هدف شلیک می‌کند. اما موشکی که به سمت عربستان شلیک می‌شود هزینه‌اش بیشتر از 20 هزار دلار و چه بسا هزار دلار نیست.
عربستانی‌ها با پول بسیاری که دارند با شرایط کنار می‌آیند در حالی که چنین اموالی را کشورهای دیگر ندارند. عربستانی ها از مواضع معینی دفاع می‌کنند که اگر در حملات مورد اصابت قرار بگیرند خسارت میلیونی به بار می‌آورند. مشکل دیگری نیز در زمینه انبار موشک‌های رهگیری کننده وجود دارد چراکه بحثی در کنگره درخصوص کارنامه عربستان در زمینه حقوق بشر وجود دارد.
دوما اینکه بهتر بود پوشش هوایی عربستان بهبود می یافت، اما این امر قواعد بازی را تغییر نخواهد داد چراکه ایران توانمندی غلبه بر پدافندها را از طریق غوطه ور کردن مناطق هدف با موشک دارد.
سازمان اطلاعات آمریکا می گوید که ایران میتواند حدود 70 موشک را به یک باره شلیک کند.