بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
احمدی‌نژاد که در زمان ریاست‌جمهوری به بیش از یکصد سفر استانی رفته بود، به‌ تازگی به ترکیه سفر کرده است.
«سفرهای استانی» اصطلاحی است که حالا سال‌هاست وقتی جایی به گوش‌مان بخورد، احتمالا بی‌درنگ تصویری از یک مقام ارشد اجرایی در ذهن‌مان نقش می‌بندد که به گوشه‌ای از مملکت سفر کرده تا از نزدیک در جریان کم وکیف اداره اوضاع قرار گیرد. تعبیری که حالا در شرایطی به اصطلاح و تعبیری سیاسی تبدیل شده و جایش را در ادبیات سیاسی- رسانه‌ای ایران باز کرده که تا پیش از روی کار آمدن دولت نهم و زمانی که محمود احمدی‌نژاد هنوز به عنوان یک پدیده انتخاباتی در میانه دهه 80 ظهور نکرده بود، به هر سفری اطلاق می‌شد و ازجمله سفرهایی را نیز دربرمی‌گرفت که شهروندان به‌خصوص وقتی ایام تعطیلات تابستانی یا عید نوروز فرامی‌رسید، برای آنکه به قول معروف آب‌و‌هوایی عوض کنند، برنامه‌اش را می‌ریختند و بعد شهر و دیارشان را به مقصد شهر و شهرستان‌های یکی از استان‌های همجوار یا غیرهمجوار محل سکونت‌شان ترک می‌کردند. حالا اما اوضاع یکسر متفاوت است. تغییری که البته به‌خصوص با روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد و آغاز دوران ریاست‌جمهوری او در دولت نهم رقم خورد و حالا با روی کار آمدن ابراهیم رییسی و آغاز دوران ریاست‌جمهوری او در دولت سیزدهم، درحالی بار دیگر به پای ثابت گزارش‌ها و اخبار سیاسی تبدیل شده و کمتر هفته و ماهی است که گزارش و خبری از سفر رییس دولت به این یا آن استان مملکت مخابره نشود که کمتر از یک دهه پیش، وقتی با پایان کار احمدی‌نژاد و دولت دهم، حسن روحانی با حمایت اصلاح‌طلبان، به ریاست‌جمهوری رسید و دولت یازدهم آغاز به کار کرد، این تعبیر کمرنگ و کمرنگ‌تر شد و از آنجا که دیگر این‌دست سفرها، دست‌کم به عنوان بخشی از سیاست‌های کاری دولت اعتدال، موردتاکید رییس‌جمهوری نبود، جای خالی این تعبیر، اگر نگوییم نه به تمامی، اما بی‌تردید به نحوی قابل‌ملاحظه و چشمگیر، در اخبار سیاسی که حدفاصل نیمه 92 تا میانه 1400 منتشر شد، احساس می‌شد.
هرچند یکی، دو سال پایانی همین بازه زمانی 8 ساله، یعنی از زمانی که مجلس یکدست اصولگرای یازدهم در انتخاباتی که رکورددار کمترین میزان مشارکت انتخاباتی در میان هر 11 دوره انتخابات مجلس است، روی کار آمد و اصولگرایانی عمدتا کم‌تجربه و کمتر شناخته‌شده، به عنوان کاندیداهای پیروز انتخابات در حوزه‌های انتخابیه مختلف، از تمامی استان‌های کشور راهی پایتخت شدند تا با حضور در ساختمان هرمی‌شکل میدان بهارستان تهران، دور تازه مجلس را آغاز کنند، اصطلاح «سفرهای استانی» تا حدودی بیش از 6ساله نخست ریاست‌جمهوری حسن روحانی و زمانی که دولت یازدهم و دوازدهم با مجالس نهم و دهم هم‌دوره و معاصر بود، به گوش می‌رسید. بماند که در این یکی، دو سال، آنچه عمدتا با محوریت رییس مجلس یازدهم، به این عنوان در دستور کار قرار گرفته بود، با تعبیری متفاوت موردتاکید تیم رسانه‌ای رییس مجلس قرار گرفت و بر این اساس، تعابیری چون «نظارت میدانی» و «مدیریت جهادی» در ادبیات سیاسی- رسانه‌ای متولد شد. تعابیری که البته به همان معنایی ارجاع می‌داد که پیش‌تر وقتی از «سفرهای استانی» صحبت می‌کردیم، مورد نظرمان بود. 
اوج این روند اما وقتی رقم خورد که ابراهیم رییسی به عنوان کاندیدای پیروزِ انتخابات واپسین جمعه بهار 1400 -که متعاقب انتخابات مجلس یازدهم با مشارکتی حداقلی برگزار شد- دولت سیزدهم را تشکیل داد و در حالی که نخستین جلسه رسمی این دولت با حضور 18 وزیر جدیدی که موفق به عبور از خوان بهارستان و دریافت رای اعتماد مجلس شده بودند، روز پنجشنبه 4 شهریورماه 1400 برگزار شد، رییسی روز جمعه 5 شهریورماه راهی خوزستان شد تا اولین سفر استانی رییس دولت سیزدهم به تعبیری در دومین روز کار دولت سیزدهم انجام گیرد؛ آن‌هم درحالی‌که پیشاپیش صحبتی از این سفر در میان نبود و رییسی که هیاتی متشکل از وزیران نیرو، کشور، جهاد کشاورزی، بهداشت و رییس سازمان برنامه و بودجه را با خود همراه کرده بود، در حالی قدم در مسیر این سفر بگذارد که آن روزها، همان روزهایی بود که مردم خوزستان و برخی دیگر از شهروندان مناطق جنوبی، در اوج گرمای تابستانی، به تنش‌های آبی‌ها و بحران کم‌آبی معترض بودند.
اما رییسی که از آن روز جمعه 5 شهریورماه، درست 20 آدینه را در قامت رییس دولت پشت سر گذاشته، در حالی بار دیگر به مناطق جنوبی کشور سفر کرده و با حضور اینجا و آنجای استان هرمزگان در مجاورت یکی دیگر از استان‌های مشرف به آب‌های نیلگون خلیج‌فارس، از نزدیک ناظر اداره امور است که بندرعباس و هرمزگان درواقع مقصد چهاردهمین سفر استانی او در قامت ریاست‌جمهوری است. جالب آنکه محمود احمدی‌نژاد نیز که در پایان کار دولتش در نیمه 92، دست‌کم 3 بار به هر یک از استان‌های کشور سفر کرده و در میانه چهارمین دور از این سفرها بود، روز گذشته را در سفری خارجی، دوشادوش احمد علیرضابیگی، نماینده اصولگرای تبریز در همین مجلس یازدهم، به قدم زدن در خیابان‌های استانبول گذراند و درحالی‌که بیش از 8 سال است که ریاست دولت را تحویل داده، جز عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، نه در دولت و نه در مجموعه حاکمیت، سمت و مقامی ندارد. 
از آن‌سو اما محمدباقر قالیباف نیز چنان‌که اشاره شد، وقتی با تشکیل مجلس یازدهم، به ریاست پارلمان رسید، قدم در مسیر سفرهای استانی گذاشت و در حالی هر از گاه به یکی از استان‌های کشور سر می‌زد که او و تیم رسانه‌ای همراهش بیشتر می‌پسندند به جای «سفرهای استانی» از تعبیر «نظارت میدانی» به این عنوان استفاده کنند. اما نکته قابل‌تامل در این سفرهای استانی یا همان نظارت میدانی، جهادی یا هرچه که هست، تعدد این سفرها تا پیش از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری و عجیب‌تر از آن، فروکش کردن این سفرهای پرتعداد، همزمان با برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم و روی کار آمدن ابراهیم رییسی است. هرچند حالا ظاهرا نمایندگان مجلس به تبعیت از آنچه رییس پارلمان در اجلاسیه نخست مجلس یازدهم به‌شدت به آن علاقه داشت، هر از گاه به بهانه‌ای به اینجا و آنجای مملکت سر می‌زنند و در شرایطی که این سفرها و نظارت میدانی، با آغاز اجلاسیه دوم مجلس در خردادماه 1400، ظاهرا دیگر آن جلوه سابق را برای قالیباف ندارد، نمایندگان همچنان با شور و علاقه راهی سفرهای استانی می‌شوند و از این سفرها بازمی‌گردند! 
اما حالا در شرایطی که شاهدیم نمایندگان با محوریت کمیسیون اجتماعی، در آخرین تجربه از این دست رفت‌وآمدهای استانی، به خوزستان رفته و مقصد نخستین سفر استانی رییسی را به عنوان مقصد این سفر چهارروزه برگزیده و هر روز به گوشه‌ای از خوزستان سر می‌زنند، آنچه چندان روشن نبوده و نیست، سوغات و رهاوردی است که از این سفرها و رفت‌وآمدهای استانی با خود به پایتخت و پارلمان می‌آورند.