بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - رویداد 24 / وزیر دولت اصلاحات می‌گوید: تندرو‌ها دیگر ریسک نمی‌کنند که رای‌دهنده‌ها از اختیارشان خارج شوند. به همین دلیل در انتخابات پیشین ریاست جمهوری عامدانه فضا را آماده کردند و برای‌شان اصلاً مهم نبود که متغیر رای‌دهنده از صندوق رای ناامید شوند.
علی صوفی وزیر دولت سیدمحمد خاتمی و فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با رویداد24 درباره فضای سیاسی کشور در آستانه انتخابات گفت‌وگو کرده است. مهمترین بخش‌های سخنان صوفی را در ادامه بخوانید:
*‌ ‌ انتخابات برای پرشور شدن و در نتیجه اثرگذاری،؛ به دو متغیر «رای‌دهنده» و «انتخاب شونده» نیاز دارد تا بتواند در راستای شکوفایی و رشد و در نتیجه کاهش مانع‌های آرامش، سهم و نقش لازم را داشته باشد. اما گروهی تندرو که به تحرکات رادیکال اصرار دارند، در سال‌های گذشته تلاش کردند انتخابات را بی‌معنی کنند؛ این در حالی است که از نظر قانونی مردم با هر سلیقه‌ای باید چهره‌هایی را در انتخابات داشته باشد تا بعد از بررسی‌های لازم تصمیم بگیرند، رای بدهند تا ندهند.
*‌ ما در کشور شاهد بودیم که دومین شخصیت جمهوری اسلامی و از سران قوا یعنی آقای هاشمی رفسنجانی را ردِصلاحیت کردند؛ همچنین علی لاریجانی را در 1400 از حضور در انتخابات محروم کردند تا معلوم شود تندرو‌ها دیگر ریسک نمی‌کنند که رای‌دهنده‌ها از اختیارشان خارج شوند. به همین دلیل در انتخابات پیشین ریاست جمهوری عامدانه فضا را آماده کردند و برای‌شان اصلاً مهم نبود که متغیر رای‌دهنده از صندوق رای ناامید شوند.
*‌ در شرایط کنونی هم اصلاح‌طلبان مردم و رای مردم را از دست داده‌اند؛ یعنی با عملکرد حسن روحانی که منجر به اعتراض‌های دی 1396 و آبان 98 منجر شد، بخشی از افکار عمومی به این نتیجه رسید که نباید به اصلاح‌طلبان امید ببندند؛ بنابراین نقش مردم جوری کمرنگ شده که می‌توان گفت نگاه متغیر رای‌دهنده به صندوق رای در انتخابات عوض شده و خب این موقعیتی خطرناک و هزینه‌ساز برای نظام و کشور است.
بازار
*‌ ‌ درباره متغیر انتخاب‌شونده هم تکلیف مدت‌هاست که معلوم شده است! یعنی وقتی در تصمیم‌گیری‌های‌شان فضای انتخاباتی را فقط در اختیار گروهی خاص می‌گذارند تا آن‌ها در میدانی بی‌رقیب قد علم کنند باید گفت همه چیز مشخص است. اینجا یک مسئله اتفاق افتاده که متاسفانه مغفول مانده است. در واقع بحث اصلی این نیست که اصلاح‌طلبان از دایره انتخابات حذف شده‌اند. بحث اصلی این است که شورای نگهبان در انتخابات هم ناظر است و هم مجری! اساسا وقتی در هر پروژه‌ای ناظر و مجری یک مرجع باشد، آن پروژه حتماً به سرانجام نخواهد رسید و شکست خواهد خورد و همچنین مبتلا به فساد خواهد شد.
*‌ وقتی شورای نگهبان «نظارت استصوابی» را به قانون تبدیل کرد، در واقع با اتفاقی غیرقانونی مواجه شدیم که هیچ مرجع قانونی نمی‌تواند به آن رسیدگی کند. این در حالی است که در کشور‌های دیگر حتی مثل پاکستان دادگاهی برای قانون اساسی وضع شده است تا به تخلف‌های احتمالی رسیدگی شود. اما در ایران شورای نگهبان هم مفسر قانون اساسی است و هم تایید کننده قوانینی است که مجلس تصویب می‌کند. درباره نظارت استصوابی شاهد تعارض منافع بودیم تا شورای نگهبان قانون استصواب را تایید کند که از آن به بعد انتخابات فاسد شد. یعنی انتخابات که باید حاکمیت مردم بر سرنوشت‌شان را تضمین کند، تمام و کمال به دست یک جریان افتاد که فقط یک نگاه سیاسی و جناحی را اعمال می‌کند.
*‌ در برهه‌هایی هم شاهد بودیم اصلاح‌طلبان با وجود اینکه کاندیدا نداشتند، به واسطه برخورداری از متغیر رای‌دهنده وارد فضای رقابتی می‌شدند و در مقاطعی هم نتیجه می‌گرفتند. مثل سال 1392 که بعد از رد صلاحیت نابه‌هنگام هاشمی رفسنجانی، با به صحنه آوردن چهره‌ای غیر اصلاح‌طلب مقدمات برنده شدنش را فراهم کنند. یا مثلاً در انتخابات مجلس دهم که با وجود ردِ اصلاح طلبان، تصمیم بر این شد که لیستی 30 نفره از بین تایید شده‌ها معرفی کنند که مردم به هر 30 نفر رای دادند. اما بعد از سال 96 که روحانی برای بار دوم با حمایت جریان اصلاحات پاستورنشین شد، اتفاق‌هایی افتاد و شرایط پیش آمد که مردم هم از روحانی و هم از اصلاح‌طلبان ناامید شدند تا تیر خلاص به سرمایه اجتماعی زده شود.